De klappen die deze kinderen opgelopen hebben, zijn zichtbaar gemaakt door een 'klap', zoals we deze kennen uit stripverhalen, over de portretten van deze kinderen te plaatsen. Zo maken we invoelbaar hoe knalhard het leven van deze kinderen is waarvan we de identiteit niet kennen waardoor zij verborgen blijven voor de maatschappij. Door gebruik te maken van de kleurrijke wereld van de call-outs uit stripverhalen lijkt het in eerste instantie nog 'leuk' als beeld om naar te kijken, in tweede instantie komt ook 'de klap' voor de ontvanger. Door alle woorden consequent met 'ver' te laten beginnen - zoals verlaten, verjaagd, verminkt - maken we eveneens duidelijk wat de betekenis van 'vergeten' is voor alle betrokkenen.